تأثیر عصاره آبی و اتانولی سرشاخه‌های هوایی گیاه چای کوهی بر تریکوموناس واژینالیس در محیط کشت

  مقدمه : تریکومونیازیس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی است‌. با افزایش مقاومت به داروهای خانواده مترونیدازول شناسایی روش‌های درمانی جدید ضروری است. در استان چهارمحال­وبختیاری چای­کوهی به طور سنتی جهت درمان عفونت‌های واژینال استفاده می‌شود.   هدف : تعیین‌ اثر عصاره آبی و اتانولی گیاه چای­کوهی بر رشد تریکوموناس­‌واژینالیس در محیط کشت   روش بررسی : این مطالعه تجربی آزمایشگاهی دو سو کور در دو گروه شاهد و آزمون صورت گرفت. عصاره‌گیری به روش ماسراسیون انجام شد‌. انگل از ترشحات ‌واژن شش زن تهیه و از طریق پاساژ در محیط کشت TYI-S-33 ، نگهداری و با مشاهده مستقیم تایید شد. انگل در لوله‌های 9 تایی حاوی TYI-S-33 ، مترونیدازول، عصاره آبی و الکلی چای­کوهی ‌هر کدام با غلظت l/ml µ 1000، 500، 200، 100، 50، 10 اضافه شد. ‌بعد از 72 ساعت تأثیر دارو و عصاره‌ها بر تعداد و رشد‌ انگل، مشاهده شد.   نتایج : انگل تریکوموناس­واژینالیس در TYIS-33 ، عصاره آبی و الکلی چای کوهی تا 72 ساعت زنده ماندند. اما درمحیط حاوی مترونیدازول کلیه انگلها از بین رفتند . بعد از 72 ساعت، تعداد انگل تریکوموناس در TYIS-33 ، عصاره آبی (با غلظت g/ml µ 500،200، 10،50،100) و الکلی چای کوهی ( g/ml µ 10،50) 1504 عدد بود، اما تعداد انگل در عصاره اتانولی (با غلظت g/ml µ 500،200 و100)، 1304 عدد و در غلظت g/ml µ 1000 کمتر از 100 و در اتانول 577 عدد بود. نتیجه‌گیری ‌: با توجه به مصرف سنتی چای ­ کوهی جهت درمان عفونت‌های زنان و ‌عدم تأثیر گیاه بر روی انگل پیشنهاد می‌شود اثر این گیاه بر روی سایر بیماری‌های مقاربتی بررسی شود.